الحاق فرزندان به مومنین در بهشت - اهمیت خانواده- خانواده ایمانی-
اینجا
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فىِ جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ(17)
فَكِهِينَ بِمَا ءَاتَئهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقَئهُمْ رَبهُُّمْ عَذَابَ الجَْحِيمِ(18)
كلُُواْ وَ اشْرَبُواْ هَنِيَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(19)
مُتَّكِِينَ عَلىَ سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْنَهُم بحُِورٍ عِينٍ(20)
وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ اتَّبَعَتهُْمْ ذُرِّيَّتهُُم بِإِيمَانٍ أَلحَْقْنَا بهِِمْ ذُرِّيَّتهَُمْ وَ مَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شىَْءٍ كلُُّ امْرِى بمَِا كَسَبَ رَهِينٌ(21)
وَ أَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِّمَّا يَشْتهَُونَ(22)
يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَ لَا تَأْثِيمٌ(23)
* وَ يَطُوفُ عَلَيهِْمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنهَُّمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ(24)
وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلىَ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ(25)
قَالُواْ إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فىِ أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ(26)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَ وَقَئنَا عَذَابَ السَّمُومِ(27)
إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبرَُّ الرَّحِيمُ(28)
ولى پرهيزگاران در ميان باغهاى بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند، (17)
و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (18)
(به آنها گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا اينها در برابر اعمالى است كه انجام مىداديد! (19)
اين در حالى كه بر تختهاى صفكشيده در كنار هم تكيه مىزنند، و «حور العين» را به همسرى آنها درمىآوريم! (20)
كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنان ايمان اختيار كردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مىكنيم و از (پاداش) عملشان چيزى نمىكاهيم و هر كس در گرو اعمال خويش است! (21)
و همواره از انواع ميوهها و گوشتها- از هر نوع كه بخواهند- در اختيارشان مىگذاريم! (22)
آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را كه نه بيهودهگويى در آن است و نه گناه، از يكديگر مىگيرند! (23)
و پيوسته بر گردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مىكنند كه همچون مرواريدهاى درون صدفند! (24)
در اين هنگام رو به يكديگر كرده (از گذشته) سؤال مىنمايند (25)
مىگويند: «ما در ميان خانواده خود ترسان بوديم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگيرد)! (26)
امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب كشنده ما را حفظ كرد! (27)
ما از پيش او را مىخوانديم (و مىپرستيديم)، كه اوست نيكوكار و مهربان!» (28)
|