بسم الله الرحمن الرحیم

احترامه للقران الكريم

 استاد محمد صدیق منشاوی 15 اخلاق شخصی - احترام به قرآن کریم

لقب الذي تخير لنفسه رحمه الله تعالی خادم القرآن......يا سلاااااااااااام ما اعلاه من مقام =

خادم القران لقبی که خودش برای خودش انتخاب کرده و چه مقام عالی و بزرگی!

خادم القران بحق = خادم قرآن به حق

لكل مقرىء لقب والمنشاوى أوتى جميع الألقاب ألقاب الشيخ محمد صديق المنشاوي عديدة وعديدة جدا هو:

هر قاری لقبی دارد ولی استاد شیخ محمد صدیق منشاوی همه القاب را دارد

الأكيد والكل يتفق على هذا أن إسم الشيخ محمد صديق المنشاوي يغني عن كل وصف أحيانا كثيرة لإبداعات شيخنا الحبيب = بدون تردید نام محمد صدیق منشاوی از هر لقبی بی نیاز می کند و نیاز به توصیف ابداعات شیخ حبیب ما ندارد
ومما لا يخفى على أحد العدد الكبير من الالقاب التي يلقب بها شيخنا الحبيب وكل واحد منا يستهويه لقب معين ويحب أو تجد أنه اول ما يتبادر لذهنك عندما تريد أن تعبر عن هذا الصوت ...صوت الشيخ محمد صديق المنشاوي = شیخ حبیب ما به لقبهای فراوانی توصیف شده است هر کسی به فراخور حالش شیخ را وصف کرده

القاب استاد شیخ محمد منشاوی فراوان هستند:

ادب و احترام موقع تلاوت قرآن و نگاه به زمین

حامد ابراهيم امام: ومن الأشياء الجميلة التى تذكر عن المرحوم الفذ الشيخ المنشاوى أنه فى أثناء تلاوته للقرآن كان يقرأ وهو مطرق بوجهه إلى الأرض تواضعا وإجلالا... يغض طرفه ولا يتأثر بشىء سواء كان هناك جمهور أو لم يكن... هو هو عظمة فى الأداء وإبداعا فى اتباع الأحكام بدقة مذهلة.... = خاطره زیبایی که از شیخ یگانه نقل می شود که در اثناء تلاوت چشمانش را به زمین می دوخت بخاطر تواضع مقابل قرآن و بزرگداشت قرآن و نگاهش را به هیچ چیزی متوجه نمی کرد و به چیزی توجه نداشت چه مردم باشند یا نباشند

تصور مردم بر نابینا بودن شیخ

فضيلة الشيخ الإمام محمد صديق المنشاوى عندما كان يقرأ يغمض عيناه ولا يفتحها الا مع انتهاء القراءة - كان عندما يقُعد على مكان القراءه يغمض عيناه حتى يقول صدق الله العظيم  و كان أكثر الناس يعتقدون انهُ كفيف و لكن هو يخشع في القراءه و يعيش مع كلام الله رحمهُ الله الصوت الخاشع البكاء =

صاحب فضیلت شیخ امام محمد صدیق المنشاوی وقتی که تلاوت می کرد چشمانش را می بست و تا انتهای تلاوت چشمانش را باز نمی کرد - زمانی که در جایگاه تلاوت قرار می گرفت چشمانش را می بست تا زمانی که صدق الله می گفت و و تا گفتن صدق الله العظیم باز نمی کرد و بیشتر مردم (که او را نمی شناختند ) فکر می کردند نابینا است و لکن او در تلاوت خشوع داشت و همراه با کلام خداوند زندگی می کرد

---------------------

ادب و احترام و خشوع مقابل شنیدن تلاوت قرآن

 قمة الخشوع في تلاوة ايات الله وانظروا وجهه الشيخ محمد ... وكأن علي رأسه الطير من الخشوع لسماعه ايات الله رحمكما الله = قله خشوع در تلاوت به صورت شیخ محمد نگاه کنید گویی روی سرش پرنده است از خشوع شنیدن آیات خداوند

انظروا الى خشوع الشيخ اثناء تلاوة الشيخ عبد الباسط !!!!اى ادب واى انصات مع وفى الاستماع الى ايات الله البينات = نهایت ادب و احترام و خشوع حتی موقع شنیدن تلاوت قرآن از کوجکترهای خودش با اینکه عبدالباسط از شیخ منشاوی حدود 10 سال کوچکتر است می بینم با ادب و احترام به قرآن کریم سر به زیر با تمام وجود به تلاوت گوش فرا می دهد
 

----------------------------

کم حرفی و تلاوت دائمی قرآن

قليل الكلام لايتكلم الا بالقرآن = کم حرفی که جز با قرآن حرف نمی زد

تاج القانتين ءاناء الليل و النهار = تاج قانتین و شب زنده داران

حبه الشديد الى قراءة القرأن بصفه دائمه ومستمره -كان الشيخ محمد لايترك قراءة القرأن أبدا في كل أوقاته ويتضح لنا هذا من أخبار سائقه الخاص الذي يحكي ويقول كنت اسافر مع الشيخ محمد في شتى أنحاء الجمهوريه وأثناء السفر كان لايترك قراءة القرأن وكان يظل يقرأ في المحفل أو العزاء طوال اليوم ومن الطبيعي أن يكون الشيخ مجهد ومتعب من القراءه طيلة هذا الوقت الطويل الا انه أثنا ء ركوبه السياره في العوده كان لايترك قراءه القرأن أيضا وبصوت عالي فكان الشيخ محمد قليل الكلام لايتكلم الا بالقرأن وكان الشيخ المنشاوي أثناء زيارته للعراق في حديث تم تسجيله مع فضيلته عندما طلبو منه الحديث عن نفسه فقال المستضيف للشيخ نحب أن نستمع الى كلمه من الشيخ رد عليهم الشيخ المنشاوي بطريقه طريفه ادخلت السرور على الحاضرين :تحب تسمع كلمه ولا تسمع أيه . وكان حديث الشيخ معهم قراءة ايات من القرأن فقرأ ((الذي خلقني فهو يهدين* والذي هويطعمني ويسقين*وأذا مرضت فهو يشفين ......الى أخر الأيات الكريمه)) الشعراء اية 78 . = علاقه شدید به تلاوت دائمی و مستمر – شیخ تلاوت را ترک نمی کرد ابدا در همه اوقات و راننده شخصیش نقل می کند: من با شیخ به سفر می رفتم و در اثناء سفر تلاوت می کرد و یا اینکه پس از بازگشت از مراسمها با اینکه خسته بود بازهم به صدای بلند تلاوت می کرد، شیخ کم حرف بود و جز به قرآن حرف نمی زد در لقاء مشهورش در عراق که از او خواستند از خودش حرف بزند به طریق زیبایی در حاضران هم سرور داخل کرد در حوابشان گفت می خواهید از من بشنوید نمی خواهید از آیه بشنوید و فقط حرف شیخ چند آیه از سوره مبارکه شعراء بود

كذلك كان الشيخ لايترك قراءة القرأن في بيته والأستماع الى القرأن بصوت من عاصروه = شیخ در منزل هم مدام تلاوت می کرد