شایان ذکر است استاد منشاوی رسوا نکرد آن قاری را که همراه ایشان برای قرائت به یکی از شهرهای مصر رفت و هنگامیکه علاقه وافر مردم را به استاد منشاوی و بی تابی آنها برای شنیدن قرائتش را دید حسادت کرد . استاد منشاوی در جواب فرزندانش که از او می پرسیدند پدر ، چه کسی آن روز سیستم صوتی که شما با آن قرائت می کردید را با نیرنگ از کار انداخت تا ادعا کند صدای شما بدون استفاده از سیستم صوتی ضعیف است آن چه کسی بود؟ استاد می فرمودند ( والله یُحِبُ الصّابِریــــــــن. )

و خلاصه واقعه از این قرار شد که استاد منشاوی از جایگاه پایین آمدند و شروع به راه رقتن در میان حضار کردند در حالیکه با صدای بسیار بلند قرآن تلاوت می کردند و همه حضار با ایشان تکرار می کردند در صورتی که از قدرت صدای استاد منشاوی حیرت زده بودند.

  و شایان ذکر است استاد منشاوی رسوا نکرد آن جاهلی را که به اصطلاح قاری بود و قصد مسموم کردن او را در یک مهمانی داشت. و هنگامیکه فرزندانش دائم از ایشان می پرسیدند پدر ، آنکسی که قصد مسموم کردن شما را داشت چه کسی بود؟ استاد منشاوی می فرمودند ( اِنَ الله حلیمٌ سَتّار )