بسم الله الرحمن الرحیم

لماذا لقب الشيخ المنشاوي بشهيد القراء؟

 استاد محمد صدیق منشاوی قسمت هفتم

چرا به منشاوی شهید گفته می شود؟

شهید القّراء = شهید القراء

شهيد القرآن = شهید قرآن

بالإعجاب بهذا الإنسان العظيم هو لقب "شهيد القراء" الذي قد يزيّن به اسمه دون غيره من القراء. لقد توقف الكثير هنا متسائلين لماذا لقّب المنشاوي بشهيد القراء؟ = چرا این انسان بزرگ ملقب به شهید القراء شد در حالیکه هیچ قاری چنین لقبی ندارد؟

بسم الله الرحمن الرحیم

لماذا لقب الشيخ المنشاوي بشهيد القراء؟

 استاد محمد صدیق منشاوی قسمت هفتم

چرا به منشاوی شهید گفته می شود؟

شهید القّراء = شهید القراء

شهيد القرآن = شهید قرآن

بالإعجاب بهذا الإنسان العظيم هو لقب "شهيد القراء" الذي قد يزيّن به اسمه دون غيره من القراء. لقد توقف الكثير هنا متسائلين لماذا لقّب المنشاوي بشهيد القراء؟ = چرا این انسان بزرگ ملقب به شهید القراء شد در حالیکه هیچ قاری چنین لقبی ندارد؟

نعم! زيّن الأستاذ بهذا اللّقب الغالي لما منعه الأطباء المعالجون له في مرضه من قراءة القرآن الكريم، فأبى أن يمتنع من هذه العبادة الكبيرة التى عشقها طول حياته، فإن الفراق من محبوب لازمه في كل لحظة يصعب علی مثله = وقتی پزشکان از تلاوت منعش کردند نتوانست از تلاوت خودداری کند

---------------------

سوء قصد به جان شیخ

محاولة قتل الشيخ المنشاوى بالسم ...!! = تلاش برای کشتن شیخ به وسیله سم!!

المفارقات المهمة في حياة الشيخ المنشاوي أنه تعرض لمحاولة القتل بالسم = یکی از نکات مهم زندگی شیخ سوء قصد به جانش بود که در صدد مسموم کردنش بودند

قصة حياة الشيخ محمد مؤثره فعلا ومؤلمه = داستان زندگیش مؤثر و دردناک است

بعد أن علا نجم الشَّيخ وذاع صيته في الآفاق، وفي وقت مبكِّر أثار ذلك ضغينة بعض الحسَّاد، ومرْضى النفوس الذين اعتقدوا أنَّ التلاوة - تلاوة كتاب الله في المحافِل والمساجد - ما هي إلاَّ حلبة مصارعة وتنافُس على الشهرة والمنصب، ومحاولة لكسْب ودّ الجمهور؛ ولهذا تسبَّبوا له ببعْض المتاعب يودي بعضُها إلى الموت، لولا لطف الله بالشَّيخ، ودفاع الله عنه وحمايته له من كل ما يؤذيه؛ ﴿ إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا ﴾ [الحج: 38]، ومن ذلك محاولة بعض القرَّاء من المتعصِّبين على الشَّيخ من محاولةٍ يائسةٍ من قتله، ومن خلال وضْع السّمّ في الطَّعام، وكان يُفترض بالمقرئ أن يفرَح بِمن يذكِّر النَّاس بالله لا أن يسعى إلى مُحاربة مَن يتلو كتابَ الله من أجل مصالِح شخصيَّة، ولكنَّه الحسد الأعْمى، والقصَّة معروفة، وليس العجب مِن صفح الشَّيخ عن المذنب وحِلْمه عنه، بل الأعجب من ذلك كلّه هو أنَّ الشَّيخ ستر عليه ولم يفضحْه، بل لم يذكر أهل صاحب التَّرجمة اسم ذلك المقرِئ ولا حتَّى كنيته أو مكانه، إنَّها فعلاً أخلاق ورثة الأنبِياء وأهل القرآن حقًّا، والأعجب من ذلك والد الشيخ -صديق المنشاوي، رحمه الله -كان هو الآخَر يوجِّه الأسرة المثاليَّة نحو الصفح والعفو، يُوصيهم بعدَم ذكر اسم الشَّخص حفاظًا على سمعتِه من الضياع، واكتفى بقولِه: كيف يصدر ذلك من مقرئ؟! = بعد از اینکه آوازه شیخ همه جا پیچید کینه برخی حسودان را برانگیخت بیماردلانی که تلاوت قران را سینه ای برای دوشیدن فرض کرده اند لذا برای او مشکلاتی را ببار آوردند که اگر لطف خداوند نبود برخی منجر به مرگش می شد از این مشکلات تلاش برخی قاریان حسود برای کشتنش بود به وسیله سم در غذایش بود بود حسد کور کننده باعث شد که بجای اینکه از وجود چنین قاری شاد شوند به جنگ با او برخیزند و تعجب از گذشتن از گناه ان مقرئ این بود که حتی نامش را ذکر نکرد و عجیب تر از پدرش که او را بر محافظت بر ذکر نکردن نامش توصیه کرد و فقط به این اکتفا کرد که بگوید چگونه از یک مقرئ چنین کاری سر می زند

(اگر نام ان شخص برده می شد آشپز چه بسا جانش به خطر می افتاد و حداقل شغلش را از دست می داد شیخ منشاوی بخاطر حفظ آبروی آشپز و جان و موقعیت او جان خود را در معرض خطر قرار داد زیرا چه بس بعدا در جای دیگر او را مسموم کرده باشد پس شاید بتوان گفت شیخ منشاوی جان خود را و نیز شیخ صدیق فرزند نازنینش را بخاطر آشپز و قسمش در معرض خطر قرار داد)

----------------

داستان سوء قصد به جان شیخ از زبان فرزندش

قيل أن نبوغ الشيخ محمد صديق المنشاوي المبكر في التلاوة سبب له الكثير من المتاعب التي وصلت بالحاقدين عليه أن يدسوا له السم في الطعام... فكيف نجا من هذا الموت المحقق؟ ومن الذي دس له هذا السم؟ = نبوغ شیخ محمد صدیق المنشاوی و نوآوری های او در تلاوت، حسد برخی افراد را بر انگیخته بود. تا آنجا که در غذای او سم ریختند... چگونه شیخ محمد از مرگ حتمی نجات یافت؟ و چه کسی در غذای او سم ریخت؟

شیخ محمد صدیق داستان سوء قصد به جانش را برای پدرش نقل می کند

ولقد حكى هذه الواقعة بنفسه لوالده وابنه ... فيقول ابنه لو أن أحدا غيره قصها ما صدقته فقد جلس يحكى لجدى الشيخ صديق ونحن جلوس عنده أنه كان مدعوا في إحدى السهرات عام 1963 وبعد الانتهاء من السهرة دعاه صاحبها لتناول الطعام مع أهل بيته على سبيل البركة ولكنه رفض فأرسل صاحب إليه بعضا من أهله يلحون عليه فوافق وقبل أن يبدأ في تناول ما قدم إليه من طعام أقترب منه الطباخ وهو يرتجف من شدة الخوف وهمس في إذنه قائلا ... يا شيخ محمد سأطلعك على أمر خطير وأرجوا ألا تفضح أمرى فينقطع عيشى في هذا البيت فسأله عما به فقال ... أوصانى أحد الأشخاص بأن أضع لك السم في طعامك فوضعته في طبق سيقدم إليك بعد قليل فلا تقترب من هذا الطبق أو تأكل منه وقد استيقظ ضميرى وجئت لأحذرك لأنى لا أستطيع عدم تقديمه إليك فأصحاب السهرة أوصونى بتقديمه إليك خصيصا تكريما لك .. وهم لا يعلمون ما فيه ولكن فلان.......ولم يذكر الشيخ اسمه أمامنا... أعطانى مبلغا من المال لأدس لك السم في هذا الطبق دون علم أصحاب السهرة ففعلت فأرجوا ألا تبوح بذلك فينفضح أمري..!! ولما تم وضع الطبق المنقوع في السم عرفه الشيخ كما وصفه له الطباخ وادعى الشيخ ببعض الإعياء أمام أصحاب الدعوة ولكنهم أقسموا عليه فأخذ كسرة خبز كانت أمامه قائلا ...هذا يبر يمينكم ثم تركهم وانصرف = این واقعه را خود ایشان برای ما تعریف کرده بود و اگر کسی غیر از خود شیخ محمد چنین چیزی را تعریف می کرد، هرگز باور نمی کردم. ایشان، برای پدربزرگم شیخ صدیق در مجلسی که ما هم آن جا حاضر بودیم تعریف کرد که شبی، در سال 1963، بعد از اتمام تلاوت، صاحب دعوت، از ایشان جهت تبرک دعوت کرد که غذا را با خانواده ایشان صرف کنند. شیخ محمد این دعوت را نپذیرفت، تا این که صاحبخانه، کسانی از خانواده اش را فرستاد و بر شیخ محمد اصرار کردند تا اینکه دعوت را پذیرفت. قبل از شروع به خوردن غذایی که برایش آوردند، آشپز به او نزدیک شد، در حالی که به شدت از ترس میلرزید، و در گوشش گفت : شیخ محمد! شما را از واقعه مهمی آگاه میکنم و امیدوارم که مرا رسوا نکنی، چرا که کار و زندگی ام در این خانه، از دست میرود. شیخ محمد پرسید که چه شده است؟ او گفت: کسی از من خواست که در غذای شما سم بریزم، من هم در سینی ای که کمی بعد برایتان خواهد آمد، سم ریختم. از غذای آن سینی نخور. ضمیرم از خواب بیدار شد و آمدم که تو را بر حذر دارم، چرا که نمی توانستم آن غذا را برایت نیاورم. اهل خانه مخصوصا به جهت تکریم شما، مرا ترغیب کردند که آن سینی را برایتان بیاورم، در حالیکه آنان از آنچه در آن است خبر ندارند... آن شخص به من پول داد تا در غذای شما، دور از چشم اهل خانه، سم بریزم. من هم چنین کردم. امیدوارم مرا رسوا نکنی... زمانیکه سینی غذای مسموم را برای شیخ آوردند، آن را شناخت همانگونه که آشپز تعریف کرده بود. پس تظاهر به خستگی کرد و از خوردن غذا دست کشید. اما اهل خانه او را قسم دادند که غذا بخورد. پس تکه ای نان که جلویش بود را خورد و گفت: خدا سفره شما را برکت دهد و سپس از آنها جدا شد. (خداحافظی کرد.)

ألم يفصح الشيخ محمد عن اسم ذلك الرجل الذي أراد قتله؟ = آیا شیخ محمد نام کسی را که اراده کشتنش را داشت، نگفت؟

كل الذي حدث أنه تعجب واندهش من أفعال ذلك الرجل وخاصة بعد علمه أنه مقريء ولكنه لم يذكر اسمه حتى أننا تعجبنا من عدم سؤال جدي لابنه عن اسم ذلك المقريء وأمام هذا الأمر لم يكن باستطاعتنا أن نسأل الشيخ محمد عنه مادام لم يفصح هو عنه. = هرگاه که این حادثه را به یاد می آورد، به شدت از کارهای آن مرد تعجب میکرد، به خصوص وقتی دانست که او یک مقری [ مرتبه ای بالاتر از قاری] است، ولی نام او را نمی گفت تا آنجا که ما از اینکه حتی پدربزرگم از پسرش نام او را نمی پرسد تعجب می کردیم و با این وجود دیگر جایی برای پرسش ما باقی نبود، مگر آنکه خودش نام او را آشکار میکرد

پسر استاد میگوید پدرم هرگز نام محرک آشپز را آشکارننمود و مرتب میگفت ان الله یحب الصابرین!